Dag 64 t/m 71 van Forte Sorgnano naar San Marino

Vandaag rijden we, geheel niet in lijn der verwachting van onze route, niet noordelijker langs de westkust van Italië, maar steken we schuin over naar de oostkust.  Hier zijn we deels al geweest maar nog niet in dit gebied, namelijk het staatje San Marino.  Hoofdreden was dat we het leuk vinden om even te gaan kamperen, en aangezien we geen tent en toebehoren bij ons hebben, we aangewezen zijn op de kant-en-klare-reeds-opgezette-gemeubileerde-tenten. En die vinden we niet veel in Italië. Uiteindelijk wel in San Marino dus! We zijn ook wel nieuwsgierig naar San Marino, een soevereine staat omringd door Italië, vooral beroemd wegens de gelijknamige hoofdstad die zo hoog ligt dat het spectaculaire uitzichten schijnt te hebben.

Nadat we onze spullen gepakt hebben gaan we nog even langs de receptie om afscheid te nemen, en de laatste rekening te betalen. Ook nemen we een doosje van de heerlijke wijnen van dit landgoed mee, en een mooi blik olijfolie voor Robert die net jarig is geweest voor als we terugkomen. Het past allemaal maar net in de auto, we vinden her en der nog een gaatje om net een fles in weg te proppen.

De reis naar San Marino duurt ongeveer 4 uur en verloopt, afgezien van een kleine onderbreking omdat Anna wagenziek is, prima. Het landschap verandert weer van heel bergachtig naar vlakker gebied aan de kust, en de weg naar San Marino vanaf daar is een vreemde ervaring; het is 1 lange rechte weg met daaraan grote winkels, industrieën, tankstations etc.  Het heeft weinig sfeer en onze eerste indruk van dit gebied is dan ook niet denderend.  Als je voor het stoplicht staat verschijnen er Afrikaanse mannen die langs de auto’s spullen proberen te verkopen en op je raam tikken om je aandacht te trekken. De vluchtelingen tref je ook bij de supermarkten, waar ze je proberen te helpen met je boodschappen in te laden voor wat geld. Ze zijn vriendelijk maar het geeft een triest gevoel.

Als we meer richting San Marino komen zien we de hoofdstad indrukwekkend hoog bovenop een plateau uittorenen. De weg naar de camping wordt ook wat steiler en er is weer wat meer groen te zien. De camping is snel gevonden en ook het inchecken gaat heel snel, het is prachtig weer en we kijken uit naar het kamperen. We worden naar de tent gebracht die gloednieuw blijkt, erg ruim is en waarin alles aanwezig is. Hier gaan we ons wel even vermaken! In de tent naast ons is een stel met een twee jonge kinderen, we zijn blij want voor Anna wat kinderen om mee te spelen was een tweede reden om een camping te gaan proberen. Super aardige mensen maar helaas blijken ze nog maar één nachtje te blijven. Het mag voor nu de pret niet drukken, we ruimen de tent in (we laden ongeveer de hele auto uit omdat we hier wat langer blijven) en drinken daarna een drankje op onze veranda voor de tent. We kunnen hier heel fijn dagen buiten zijn!

Na het uitladen drinken we een drankje op onze ‘veranda’ van hout en in de avond lopen we naar het restaurant van de camping bij het zwembad om een pizza te halen, we hebben nog geen boodschappen gedaan. Nu we dit lopend doen merken we pas goed wat een mega steile wegen de camping heeft, het is een enorme klim naar boven. Vooral met Anna op de rug. Maar zeuren mag niet want we wilden tenslotte zo graag een terrassencamping ;-).  In de avond, als Anna slaapt, zien we vanaf onze plek de lichtjes branden van Rimini aan de kust.  

De volgende twee dagen blijven we op de camping en gaan we zwemmen in het zwembad, ijsjes eten, lunchen, de speeltuin in, kortom alles wat je op een camping doet. En we gaan naar de supermarkt voor wat boodschappen, waar we op de route naar de supermarkt ook weer die stad San Marino indrukwekkend boven alles uit zien torenen. Ook ontmoeten we (bij het zwembad uiteraard) wat mensen met kinderen waar Anna mee kan spelen. Heel leuk want Anna is direct helemaal vol van ze. Fijn om haar weer even zo leuk te zien spelen met leeftijdsgenoten! Op een van deze avonden wordt ons avondrust voor de tent (kaarsjes, boekje, krekelgeluid op de achtergrond) ruw verstoord door de komst van een joekel van een eng vliegend beest. Het gebeurt op een moment dat ik Anna net op bed heb gelegd en nog naast haar bed (dus binnen) zit en Marloes buiten aan het bellen is met een vriendin, waarna het zachtjes gepraat ineens overgaat in een kreet en direct daarna paniekerig getrek aan de rits en een struikelende Marloes die half naar binnen valt. Als ik ga kijken zit ‘het’ op het tentdoek en de schaduw verraad al dat het geen misselijk formaat heeft. Als het zich verplaatst maakt het een geluid van een kleine helikopter die opstijgt. We durven voorlopig de tent niet meer uit. En de avond daarna zitten we met samengeknepen billen op de veranda. We zoeken het ‘beest’ online op en we zijn er vrij zeker van dat het het grootst mogelijke exemplaar van een heldenbok is. Brrrrrr…

De derde dag gaan we naar Rimini. We hebben allebei een beeld in ons hoofd van zuipende jongeren op een strand. Maar nu we zo vlakbij zijn moeten we natuurlijk gaan kijken, en het is bloedheet deze dagen, dus het is bijna een noodzaak om naar de kust te gaan.  We rijden weer via de lange saaie weg naar de kust, waar we na even zoeken een parkeerplek vinden. Het is erg toeristisch hier, overal winkeltjes die strandspullen, kleding of eten verkopen. We kopen een emmer en schepje voor Anna en lopen naar het strand, wat een beetje een surreële ervaring is. Het strand van Rimini is waanzinnig lang, 15 km namelijk. Dit hele strand is opgedeeld in strandopgangen met een eigen terrein en beachclub. Je betaalt toegang om bij een van deze ingangen naar binnen te mogen en een bedje & parasol te huren voor de dag. Bij alle strandtenten staat wel een restaurant, hokjes om je om te kleden, een douche om je af te spoelen en een speeltuin voor de kinderen. Dit maakt het voor ons nu, als jonge ouders, de ideale plek. Het strand, een terras in de zon om wat te eten en te drinken, en een enthousiaste Anna die zich uren kan vermaken bij de speeltoestellen.

Een van de volgende dagen gaan we San Marino bezoeken. Als je de hoog gelegen stad elke dag ziet liggen kan je natuurlijk niet vertrekken zonder zelf ook een keer naar boven gegaan te zijn. De rit naar boven is er een van haarspeldbochten, en gezien de hoeveelheid bezoekers aan deze stad kun je niet helemaal tot in de stad zelf naar boven rijden (met uitzondering van de bewoners zelf). Onderweg vindt je verschillende parkeerplaatsen op plateaus waar je dan vandaan de bus naar het centrum kan nemen, of een hele hoge lift. Als wij de auto parkeren zien we ook een halte van een treintje. Leuk denken we, samen met Anna in een treintje omhoog. We kopen en kaartje en het duurt even voordat de trein vol met toeristen zit om deze rendabel genoeg te maken om te vertrekken. Als dit gebeurt, merken we al snel dat de trein een reis naar beneden inzet, ipv omhoog naar het centrum.. dit was niet helemaal het idee. We wachten drie haltes af maar besluiten dan tot verbazing van de 'machinist' uit te stappen op een lager gelegen parkeerplaats. We lopen vervolgens via trappen en door liften te nemen alsnog zelf naar het centrum boven. Halverwege deze klim zien we hetzelfde treintje vrolijk toeterend razend ons voorbij stevenen. Ai gaat dus toch naar boven!! :-D

San Marina blijkt naast een idyllisch gelegen oude stad met een prachtig uitzicht, geheel rondom, ook een toeristenplek en belastingparadijs te zijn. De winkelstraten van San Marino doen denken aan Schiphol achter de douane; enkel winkels met zonnebrillen, dure kledingmerken en tassen, parfum en wapens (!) zitten hier ingekapseld in de oude stenen straatjes en steegjes. Ik maak er toch gebruik van door een hele mooie leren tas te kopen :-). 

We gaan deze week vaker naar Rimini om de dag in de zon door te brengen. Zo ook op Anna's verjaardag, want die wordt deze week 2 jaar! We versieren de tent met slingers, halen taart en zingen liedjes in de ochtend. We hebben een nieuwe pop voor haar gekocht (een nieuwe 'Donna', want zo heette haar pop die ze, ook deze week, verloren is op het strand van Rimini (of wij vergeten zijn)). Daarna dus voor de middag naar het strand waar we heerlijk lunchen en met de grootste lol mee dansen met een Salsales op het strand, gegeven door een jonge Italiaan omringd door zongebruinde, grijze, met zonneklep versierde dames die hun best doen de stijfheid uit hun heupen te wiegen. Het is de enerlaatste dag hier, morgen rijden we verder naar een nieuwe plek vlakbij Verona, voor een laatste paar dagen alvorens onze terugreis in te zetten. Waar we liever nog even niet aan denken...!