Dag 33 t/m 39 van Ceglie Messapica naar Muro Leccese en het verblijf daar

We vertrekken ontspannen. We hebben geen haast en hoe langer we op reis zijn hoe ontspannender de in- en uitpak sessies worden. We kletsen nog wat met de eigenaar, het afrekenen duurt even omdat een graafmachine de telefoonkabels heeft opgegraven waardoor er in de hele regio geen betaalverkeer mogelijk is. Vandaag ook maar een korte rit voor de boek volgens de navigatie. De werkelijkheid is iets anders door wat wegwerkzaamheden maar desalniettemin wennen we allemaal aan deze ritten en verplaatsingen en hebben we intussen een soort flow te pakken waardoor het allemaal best ontspannen is. We zingen wat kinderliedjes, we eten wat broodjes, Anna kijkt als ze zich echt verveelt wat TV,  Marloes en ik mijmeren en praten wat.  Aan het einde is Anna er dan vaak even klaar mee maar lijkt te weten dat er een einde aan gaat komen en slaapt uiteindelijk wat, en dan zijn we er alweer. Zo ongeveer. En zo gaat het deze dag ook. We arriveren, weer via een klein landweggetje vol met grote gaten (we prijzen onze auto elke reis) bij Tenuta Sant Andrea. Een boerderij met paarden, kippen, groenten en uiteraard  olijfbomen. Het is kleinschalig en prachtig. We hebben een kleine studio met een kleine tuin met doorkijk naar de paarden op stal. Anna vindt de paarden geweldig. Het heeft ook een groot zwembad (als we aankomen drijft er een Nederlandse vrouw in terwijl haar man, ga ik vanuit, haar filmt en zij gilt ’Dit is pas vakantie!‘) en een restaurant. Als we aankomen geeft Matteo, de manager, aan dat hij als we willen ons even 5 minuten wil informeren over de bezienswaardigheden in de regio, wat we uiteraard wel leuk vinden. We schuiven met Anna en kleurpotloden aan en hij steekt met een grote kaart en pen van wal. Hij geeft aan welke plaats de moeite waard is en waar we dan moeten parkeren, wat we over kunnen slaan (dit onderschrijft hij door de hele plaats van de kaart af te krassen) welk strand zand heeft en welk strand vooral rots, waar we zee-egels kunnen eten en waar we de lekkerste toetjes kunnen vinden.  Na 40 minuten geeft Anna aan dat ze wil slapen (onderweg in de auto niet gelukt) en Marloes blijft nog even zitten terwijl ik met Anna naar onze studio ga om haar op bed te leggen. Als Marloes binnenkomt vertelt ze dat Matteo heeft aangegeven elke dag een weerbericht + advies voor die dag te sturen. We vinden dit amusant en zijn benieuwd. De volgende ochtend om 8 uur een sms. Van Matteo. En dit blijft hij elke ochtend doen. We worden dus wakker met Matteo’s newsflash en als ik wakker wordt vraag ik als eerste aan Marloes; wat moeten we nu weer van Matteo gaan doen? We lachen erom maar het is natuurlijk een heel bijzondere service. We volgen zijn advies niet altijd op en doen waar we zin in hebben. Hoogtepunt is wat mij betreft Lecce. Heerlijk om weer even in een echte stad te arriveren als we er binnen rijden. De lanen zijn breed en de huizen imposant, het doet me denken aan de brede boulevards in Parijs. De sfeer is gemoedelijk en het heeft een mooi centrum met heel veel historische gebouwen, een amfitheater midden op een centraal plein en natuurlijk weer veel mooie kerken. Omdat we einde middag, na Anna’s middagslaap, de stad bezoeken kunnen we hier uit eten en het is heel leuk om weer even op een avond in een stad te verkeren met alle bedrijvigheid en gezelligheid.

Naast Lecce bezoeken we deze dagen ook een ‘verborgen’ strand die Matteo heeft aangeraden en waar je even een stuk voor moet wandelen. Het is erg mooi, na het parkeren van de auto wandelen we met Anna in de draagzak over kleine paadjes aan de kust met waanzinnige uitzichten. We klauteren over rosten om bij het strandje te komen waar Matteo het over had, eten daar een zelf meegebrachte pasta en drinken wat wijn, er is niemand behalve wij. Om bij het strand te komen hebben we Anna via een ander strand langs en over een aantal rotsen moeten dragen, en we vragen ons af of het eb of vloed is, duwen wat stokken in het zand bij de waterlijn om te zien hoe het straks is, maar al deze voorzorg was niet echt nodig, we kunnen op de terugweg nog vrij makkelijk terugkomen. We eten die avond bij het restaurant van de boerderij. Je krijgt elke ochtend bij het ontbijt het menu van de avond waarop je kan aangeven of en zoja wat je wilt eten. Er wordt heerlijk gekookt. De mensen van de keuken spreken geen woord Engels en zijn heel aardig. Een van de dames van de keuken die we elke ochtend bij het ontbijt zien is vol van Anna en brengt op de derde ochtend een pop voor haar mee. Anna is er weg van en nu heeft ze dus twee popjes die overal mee naartoe gaan.

We hebben goed weer deze dagen. Het is bijna te warm voor een stedentrip maar we zijn toch erg benieuwd naar Gallipolli, een plaats die bijzonder gelegen is als een eilandje langs de kust verbonden door een brug. Het is drie kwartier rijden en we rijden een deze dagen einde ochtend ernaar toe. Het is een plaatje dit plaatsje, het ronde centrum, wat dus in de zee ligt, heeft kleine kleurrijke straatjes en aan het einde van elke straat zie je de zee. Rondom overal terrasjes. We lunchen in het centrum en winkelen daarna nog wat. Als we bij de auto aankomen is het een lekkere sauna. Ondanks dat we rond de tijd zijn dat Anna normaal gesproken even gaat slapen rijden we naar een strandje naast Gallipolli, waar de zee azuurblauw is en we voor het eerst sinds tijden veel mensen zien. Het strand is vol met Italianen want het is warm en het is weekend. Anna vindt de zee geweldig en rent zonder angst de zee in.  We zwemmen om en om in de zee en rijden dan rozig en zanderig terug naar Muro Leccese.

We beseffen een dezer dagen dat we halverwege onze reis zijn. En daarmee wat een goed idee het is geweest dit te gaan doen, hoe fijn we het hebben met elkaar, hoe mooi en leuk Italië is, hoe snel Anna leert praten en groeit, en we hebben het in de auto alweer over een volgende reis over een jaar of twee. We genieten. Het enige wat een vorm van stress geeft, is dat we na Matera, waar we morgen heen gaan en twee nachten blijven, richting de Amalfikust/Napels willen gaan maar niks leuks kunnen vinden om te verblijven en wat niet minimaal 1000 euro per nacht kost. Misschien zijn we verwend, want er is best wel keus, maar er is niks waar we echt enthousiast van worden. Zin in zoeken hebben we niet meer, dus we zien het later wel, eerst maar focussen op onze bestemming voor morgen; Matera!