Dag 11 t/m 17: de reis van Marzabotto naar Vacri en het verblijf daar

In tegenstelling tot de vorige accommodatie mogen we hier alle tijd nemen, wat een verademing is en stiekem willen we eigenlijk ook nog niet echt vertrekken, het weer is zalig , Anna wordt steevast door de eigenaren ‘bella riccolina’(mooie krullebol) genoemd. En ik voel me hier al heel erg thuis. Bij het vertrek horen wij onszelf ook steeds meer overtuigd hardop zeggen dat we hier eind van onze reis absoluut weer terug gaan komen.   We krijgen nog allemaal reistips van de dochter mee voor in Puglia, het mobiele nummer van Gabriele voor als we nog vragen hebben en een hele mooie fles Sauvignon uit de streek. Ja… we komen hier terug!

Maar nu eerst richting onze nieuwe bestemming die overigens ook, op de plaatjes, heel mooi moet zijn in Vacri, Abruzzo. We hebben hier een huis geboekt via airbnb. De reis er naar toe verloopt eigenlijk weer erg voorspoedig, het is weer een uurtje of vier rijden. Het huis waar we naartoe gaan ligt zo afgelegen dat we een aparte routebeschrijving hebben gekregen van de eigenaresse, een Engelse, omdat het adres niet op navigatiesystemen bekend is. Het laatste stuk doen we dus oldschool met een beschrijving in de hand, een drukke Anna achterin en een ietwat gefrustreerde sfeer omdat het laatste punt van de omschrijving; ‘kijk uit naar een vaag geelbruine zonnescherm en ga dan daarna maar vóór het bordje aggriturismo sportivo rechtsaf’ iets teveel vergt van ons concentratievermogen. Maar dan vinden we de hele kleine niet geasfalteerde weg die naar het huis leidt. We komen aan bij een heel mooi wit huis, omgeven door olijfbomen tussen groene heuvels, met op de achtergrond de Majella die nog besneeuwde bergtoppen heeft. Super mooie omgeving, zelfs in het ietwat druilerige, bewolkte weer wat het deze dagen is. In het huis 3 slaapkamers (beetje overdreven voor ons :-) een zitkamer, een aanliggende kamer die we gelijk speelkamer dopen en waar we Anna’s speelgoed in droppen, twee badkamers en een boerenkeuken.

Dit veel te grote huis komt de eerste paar dagen ons eigenlijk wel goed van pas aangezien het weer buiten koud en nat is, dat maakt het huis ook heerlijk gezellig en we kunnen ons hier prima vermaken. Voor Anna maakt het sowieso niet uit wat voor weer het buiten is; gelukkig hebben we haar regenlaarsjes ook mee genomen die heel goed van pas komen aangezien zij de plassen heel erg leuk vindt.

Het enige nadeel van dit huis is dat er geen wasmachine is, wat we vurig gehoopt hadden want thuis doen we tegenwoordig wel drie wassen per week en nu zijn we toch al ruim twee weken weg en dus nodig aan wassen toe (vooral was van Anna natuurlijk ) Leuk doel voor een bewolkte dag om een wasserette in de buurt te vinden. We hebben weinig bereik en geen WiFi op deze plek dus met moeite eentje op 12 km in Chieti gevonden. Alleen kan 12 km in dit gebied prima betekenen dat je er 50 minuten over doet, want met enorme kronkelweggetjes gaan we omhoog en komen we langs hele mooie dorpjes en prachtig uitzicht op de bergen. Eenmaal in Chieti worden we door onze navigatie naar een plaatsje daarnaast geleid waar we de wasserette vinden. Ik vind het een hele leuke ervaring, alles in het Italiaans en maar hopen dat we het goede wasprogramma hebben ingesteld. Dat ze hier van huisdieren houden wordt hier ook weer eens duidelijk, er is een aparte wasmachine aanwezig voor huisdiertoebehoren. Helaas weinig gezien van het oude Chieti, de bochtige weggetjes in de auto werden Anna wat te veel dus en noodgedwongen weer naar huis gegaan. Op weg naar huis nog even boodschappen gehaald en bij die supermarkt bleek ook een wasserette te zitten, als we dat geweten hadden….

Na een paar dagen laat de zon zich ook geregeld weer zien en is het uit de wind (want die is wel behoorlijk koud) weer heerlijk toeven, kunnen we de hangmat buiten ophangen, met Anna in de tuin spelen en nog meer van het prachtige uitzicht genieten. Nu pas zien we hoe hoog de berg voor ons eigenlijk wel niet is! Ook merken we dat het geen bereik hebben ook z’n voordelen heeft, veel rust komen bij, slapen uit, zijn ontspannen , eindelijk een boek uitgelezen, Anna die zich hier ook prima vermaakt. Fijn!

We bezoeken het plaatsje Francavilla al Mare, de eerste keer deze reis dat we de Adriatische zee van dichtbij zien. Francavilla is een schattig oud kustplaatsje waar we wandelen over de kleine boulevard en lunchen aan het strand, waarna we op het strand zelfs een wijntje op een strandstoel met tshirt aan kunnen drinken. Anna is super vrolijk en wil met haar blote voeten al bijna de zee in lopen. En dat terwijl de meeste Italianen nog met winterjassen en sjaals rondlopen, de kinderen zelfs nog met mutsen erbij op. Wij werden enigszins vreemd aangekeken, maar het was toch echt al zo rond de 20 graden. Voor ons op het strand harkt een meneer met een uiterste precisie het strand aan.

Een paar dagen later bezoeken we de grotere plaats Pescara die daar pal naast ligt,  maar de leuke sfeer van Francavilla is hier niet echt te vinden, en de meeste strandtenten zijn nog gesloten. We bezoeken een internetcafé omdat we wat zaken moeten regelen die alleen per mail kunnen en halen wat boodschappen. Eenmaal thuis zitten wij onder de veranda de aardappels te schillen als er een meneer met grote snelheid in een oude rode truck komt aanrijden en naast ons huis stopt. Hij springt uit de kar en knoopt direct een gesprek aan, waarschijnlijk dacht hij  dat de eigenaresse van het huis er was. Het grappige was dat hij niet meteen rechtsomkeer maakte maar gewoon bij ons bleef hangen en in het Italiaans van alles wilde bespreken. Maar ja het Italiaans wil nog niet zo snel vlotten, dat is even niet erg maar als iemand erg lang blijft en de pogingen om duidelijk te maken dat we met eten willen beginnen en we hem niet verstaan niet overkomen wordt het enigszins ongemakkelijk. We boden hem uit ongemak zelfs maar een wijntje aan, maar die sloeg de beste man af en na wat lange stiltes vertrok hij toen toch maar en konden we verder met koken.

Na een week te hebben genoten van de omgeving en het huis kijken we ook uit om even naar een iets levendigere omgeving te gaan en kiezen daarom om naar het kustplaatsje Vieste te gaan in het Gargano gebied. We hebben een artikel gelezen over dit gebied en de fotos die erbij stonden waren zo mooi dat we besluiten hier eerst nog langs te gaan voordat we verder reizen naar de hak. Wel kiezen we dus voor een accommodatie aan een stad met fietsen, zodat we ons weer wat meer in de gezelligheid en reuring kunnen gaan begeven.